Xhamia e Abdurrahman Pashës

Xhamia e Abdurrahman Pashës, e njohur ndryshe si Xhamia me Sahat ose Xhamia e vjetër e Peqinit, është një monument kombëtar kulturor në Shqipëri me një histori të pasur dhe vlera të shumta arkitektonike dhe kulturore.

Ndërtimi i Xhamisë së Abdurrahman Pashës u krye në vitin 1656 nga Abdurrahman Pashë Bonati, siç dëshmojnë edhe fotot e vitit 1916. Kjo xhami është njohur si Xhamia me Sahat për shkak të pranisë së një ore të vendosur mbi portën e saj.

Xhamia e Abdurrahman Pashës shquhet për vlerat arkitektonike, elegancën dhe ndërtimin estetik. Ndërtesa ka një dizajn të veçantë që përfshin elemente cilesore vlerash, duke e bërë atë një nga xhamitë më të bukura dhe të vecanta në Shqipëri. Fotot e vitit 1916 konfirmojnë pasardhjen dhe mirëmbajtjen e traditës së saj të bukur arkitektonike.

Mbishkrimi mbi portën e xhamisë tregon një moment krenarie dhe falenderimi për ndërtimin e kësaj xhamie të re. Përshkrimi ka një ndjesi të theksuar të besimit dhe krenarisë për këtë objekt fetar, duke e bërë atë një pjesë të rëndësishme e identitetit kulturor dhe fetar të qytetit të Peqinit.

Xhamia ka kaluar një periudhë të rindërtimit në vitet 1822-1823, duke treguar përkujdesje dhe respekt për vlerat historike të saj.

Shpallja e Xhamisë së Abdurrahman Pashës si monument kulture në vitin 1970 tregon rëndësinë e saj për autoritetet dhe komunitetin vendas. Kjo duhet të shoqërohet me përpjekje të vazhdueshme për të siguruar mbrojtjen dhe mirëmbajtjen e kësaj pasurie të trashëgimisë kulturore.

Xhamia e Abdurrahman Pashës mbetet një dëshmi e pasur e periudhës së ndërtimit dhe besimit në Shqipërinë e kaluar dhe ka një rëndësi të jashtëzakonshme si monument fetar dhe trashëgimor. Restaurimi dhe kujdesi për këtë objekt janë jetësore për të siguruar që ai të mbijetojë dhe të shërbejë për brezat e ardhshëm.